Weer voor waterhozen was het op de Zuiderzee; het water veel warmer dan de lucht.
Geen weer voor de scheepskok. Alleen voor Vuurtoreneiland kwam ze de kombuis uit en om een handje toe te steken in de Oranjesluis. Geen punt voor de kapitein. Gehuld in spijkerbroek en twee T-shirts beende hij daadkrachtig over het dek van de stuurhut naar de machinekamer en weer terug. Laagjes is het geheim had hij haar vergeefs proberen uit te leggen. Laagjes kleding die je naar believen kunt afpellen of omhangen.
De reis verliep verder voorspoedig. De Kromhout motor liep als een zonnetje. Over de Lek zette de Medusa koers naar Nieuwegein. Met de router in de stuurhut, dus prima wifi in de kombuis had de scheepskok zich aan de tafel met het hoogpolig tafelkleed een fijne werkplek ingericht.
Opnieuw werd haar deze dag echter pijnlijk duidelijk dat multitasken een mythe is. Haar poging om werkmails te beantwoorden én tegelijkertijd een gedurfde improvisatie op de plaatpizza te kokkerellen mislukte hopeloos. Snel serieel schakelen tussen het halveren van olijven en het toetsenbord van de laptop bleek geen optie voor de scheepskok. Met het schaamrood op de kaken zette zij de kapitein het middagmaal voor. Die gaf geen krimp en pulkte grootmoedig de tomaatjes en olijfjes van de zwartgeblakerde pizzabodem.
Met het bereiden van een smakelijk en voedzaam avondmaal wist de scheepskok tenslotte haar eer te redden. En eenmaal op het achterdek in de avondzon en aan de koffie kon de kapitein eindelijk een tevreden glimlachje over haar gezicht zien kruipen.