Een strakblauwe lucht, een stralende zon en wind konden we de zoele zomerbries nauwelijks noemen.
De uitgestelde HemelVaart leek dit keer wél de zegen van Boven te krijgen.
Met een boot vol vrolijke jonge en vrolijke iets oudere vrouwen, zetten we omstreeks 10.15 uur koers naar natuurpark De Oosterschelde.
Eén mannelijke passagier had zich op de valreep nog bij het gezelschap gevoegd. Of dit uit solidariteit met de schipper en de eerste matroos was of vanwege de samenstelling van de rest van het gezelschap, is gedurende de vaart niet helemaal duidelijk geworden.
Hoe dan ook vormde hij een waardevolle aanvulling. Er gaat tenslotte niets boven een veelal met veel overtuiging ingebracht mannelijk perspectief in een conversatie van verder vrouwen.
Net voor de Bergsche Diepsluis werden de passagiers vermaakt door een soort reusachtig gemotoriseerde tonijn. Een speledingetje van De Speelmansplaten, zo vermoedde het gezelschap. Onder het slaken van kreten van bewondering werd er druk gefilmd en gefotografeerd. De schutting in de tamelijk krappe kolk verliep voorspoedig.
En toen heerlijk het zout op. De zuidkust van het eiland Tholen gleed aan stuurboord voorbij. De passagiers deden zich onderwijl tegoed aan hapjes en drankjes. De eerste matroos had het er maar druk mee.
Want waar gepraat wordt, moet gegeten en gedronken worden. En gepraat werd er. Twijfels, verhelderende nieuwe inzichten, lang bewaarde geheimen, nog langer gekoesterde dromen, fun en fake news. Van alles werd er gedeeld op het achterdek .
Toen er uitgebreid was geproefd van de vers gemaakte guacamole (bereid door Medusa Model Roelanne) en de Tuna Melt tosti’s werden uitgeserveerd, besloot de schipper de Kromhout uit te zetten, zodat we even vrij konden dobberen. En daar bleef het niet bij. De zwemtrap (model Joke) ging aan bakboord over de reling en spoedig meldde de eerste durfal zich in zwemkleding. Andere dapperen plonsden in ondergoed het zilte nat in.
En dan waren er ook nog inventievelingen die veilig binnenboord voor verkoeling de voetjes in de puts staken.
Zo goed als droog wendde de schipper na een genoeglijk half uurtje de steven om naar de haven terug te keren.Eenmaal veilig afgemeerd kon een applaus voor zijn stuurmanskunst niet uitblijven.
En zoals altijd overviel de bemanning een licht gevoel van weemoed toen de passagiers weer van boord gingen. Deze heerlijke HemelVaart was alweer een mooie herinnering geworden.
